Vakantie Canada van 29 augustus - 29 september 2011

29 augustus Naar Toronto

Na een best lange vlucht vanaf Amsterdam komen we aan in Toronto. Na wat vragen en zoeken vinden we een mevrouw die ons aangeeft waar de bus komt naar ons hotel, het is maar een kort stukje maar je kunt het niet lopen. We zijn snel bij het hotel (dat rijmt) en checken gemakkelijk INN. Na wat opfrisserijen gaan we te voet naar een nabij gelegen restaurant waar we heerlijk gegeten hebben. Het was een lange dag en morgen staat de taxi ook weer vroeg voor de deur dus welterusten.

30 augustus Naar Brigton

We worden door een vriendelijke meneer opgehaald die ons naar de camper firma brengt. We worden door een van oorsprong Nederlandse mevrouw geholpen, wel zo gemakkelijk. We krijgen flink wat instructies mee en voorzichtig gaan we op weg. Dankzij de meegebrachte (geleende TomTom) vinden we de weg naar ons eerste camping (Presqu'ile) gemakkelijk. Maar op sommige wegen rondom Toronto wil je echt niet alle dagen rijden met z'n grote camper, vooral dat rechts inhalen is 'tricky'. We kiezen voor het duurste plekje op de camping, niet te ver van wasruimte, lekker beschut en dicht bij het water.

31 augustus Naar Vaudrieul

Het wordt vandaag echt een flink etappe dus gaan we vroeg op weg, het is halverwege de middag als we aankomen. Nou ja het is wel even zoeken want echt zichtbaar is de camping niet. Nou ja het is ook een oude bende. Douchehok is nog een te mooie naam, de WC is iets beter maar gelukkig is er elektra, water en een afvoer. De oude baas is nagenoeg doof en verstaat niks, hoe maak je dan dingen duidelijk. Ook de vrouw is al aardig oud en volgens ons wachten ze op aflossing. Maar de natuur is er schitterend en het is er lekker rustig want het staat vol met 'Ouden van dagen'.

1 september Naar Shawinigan

We hebben vandaag een lekker korte etappe, dus eerst uitgebreid douchen - of toch maar kort - uitgebreid ontbijt, koffie zetten en dan op pad. Het is begin van de middag als we de camping oprijden en we krijgen en prima plekje aan het water, de zon schijnt, de pic-nic bank wacht ongeduldig en dus lunchen. Maar komen daar vanavond niet duizenden steekmuggen uit de bomen en struiken? Na de lunch gaan we de stad in, het is mooi en (Canadees) rommelig tegelijk, een prachtige boulevard langs de rivier maar toch verwaarloosde huizen. Als we meer in de binnenstad komen eenzelfde beeld, prachtige kerken en lege winkels en huizen. Natuurlijk willen we de kerk bekijken maar die staat wel op een heuvel en dus klimmen voor ons 'oudjes'. We bellen ook even met het thuisfront, het is er nu avond. We genieten in een gezellig café van een lekker drankje en lopen via de nog niet geopende kermis terug naar de camping. Het is nog lekker weer en er is een zwembad waar we een half uurtje van gaan genieten.'s Avonds maken we nog een klein ommetje en dat is 't 'the end of the day'.

2 september Naar Desbien

Desbien ligt aan het derde grootste meer van Canada, alleen al daarom een reden om het te bezoeken. Het is een flinke rit maar door onwaarschijnljk mooie natuur. We maken dus graag een stop bij een uitzichttoren bij een ernome rivier. We beklimmen natuurlijk de uitzichttoren en maken een flinke wandeling langs de indrukwekkende rivier, wat een woeste watermassa. We lunchen in onze 'kar'. We willen twee nachten staan op de camping Plage Blachet nabij Desbien maar als we daar aankomen is het voller dan vol zegt de baas. Maar een klant is een klant en hij geeft ons een plaatsje op het parkeerterrein, geen voorzieningen - maar die hebben we zelf - maar wel meer ruimte voor onszelf en dichtbij het strand.Na de onvermijdelijke verkenning van de camping gaan we naar het strand, zwemmen, nou ja één zwemt, de anderen genieten van de zon. Het is een heerlijke middag.

3 september Roberval

Eigenlijk is Roberval de enige plaats van betekenis aan deze kant van het meer (Lac St. Jean), hier zijn de winkels en de restaurants en cafés. We nemen uitgebreid de tijd om alle noodzakelijke boodschappen te doen. Daarna is het tijd het hele stadje te bekijken. Wat opvalt is dat hier al tientallen jaren - sinds 1955 - een zwemwedstrijd is van hier naar de overkant van het meer een afstand van 32 kilometer. We genieten vandaag nog heerlijk van onze rustdag in Roberval en bij het Lac St.Jean.

4 september Naar Quebec

Een flinke reis over de bergen naar Quebec maar ook opnieuw een mooie reis, er is weinig verkeer en het weer is heel erg slecht, regen en regen. We stoppen bij een parkeerplekje met een prachtig uitzicht maar we verlangen vooral naar een kopje koffie en dat kan in onze kar zomaar gezet worden. We gaan weer verder en over de bergen wordt het weer langzaam beter. Ons reisdoel voor vandaag is het Park Mont Morency. Erg fraai aangelegd, feitelijk ooit als residentie voor dhr. Morency (neem ik aan). Maar vooral de waterval en de kabelbaan trekken veel bezoekers. Het weer is beter maar helemaal ideaal voor dit uitje is het niet, het natuurspektakel is er echter niet minder om. We gaan naar onze camping St. Esprit, een paar kilometer buiten Quebec City. Later blijkt dat in Quebec City zelf ook nog een camping is, helaas. We krijgen een prima plekje op deze camping met ruime plekken èn morgen een bus die ons naar de City brengt en weer ophaalt.

5 september Quebec City

Mooi op tijd staan we bij de uitgang te wachten op onze bus die ook mooi op tijd is, heerlijk.
Een dik half uur later staan we in Quebec nog een kwartiertje lopen en we zijn in het hart van deze mooie stad met ook echt Franse allure. Het weer is slechter dan gistermiddag, jammer maar het laat ons niet weerhouden, We genieten vollop van de fraaie aankleding van de stad de monumentale gebouwen de leuke restaurantjes, de boulevard en natuurlijk Petit Champlain, onderaan, vlak bij de baai. Leuke doorkijkjes en fraai gerestaureerde huizen en gezellige winkeltjes. Vooral de muurschilderingen zijn zo mooi gemaakt dat het lijkt alsof het echt is, je moet gewoon twee keer kijken.
Het is tijd voor een drankje en dus weer naar boven, de wereld is ook kleiner dan vroeger, we zitten aan een drankje en horen naast ons een stel Fries praten. Het wordt al onmiddelijk een heel gezellig gesprek, ze wonen al jaren in Canada en zijn ook op vakantie. Aan het eind van de middag gaan we weer naar de afgesproken bushalte en tegen half acht zijn we thuis nu nog even eten.

6 september Naar Cabano

Er wacht ons vandaag weer een flink etappe, we gaan van de ene kant van de Lauwrence baai naar de overkant, dat kan met een veerboot maar dan moet je ook nog flink kilometers maken dus we gaan gewoon over de weg, dat kost ook kilometers maar die kun je zelf doseren in de tijd. De route, die aan de linkerkant uitzicht geeft op de Lauwrence baai, is vooral erg saai maar weer niet erg druk dus we kunnen goed opschieten. Onderweg is er natuurlijk wel een parkeerplaats voor koffie maar die moet je dan wel zelf zetten want er zijn weinig wegrestaurants langs deze weg. Het is halverwege de middag als we aankomen in Cabano oftewel Témiscouata-sur-le-Lac (zelf oefenen met uitspreken). We vinden vlot een plaatsje op een kleine camping en gaan op pad voor een 'site seeing tour' door het dorp. Het dorp ligt aan een langegrekt meer, ideaal voor zeilen zou je denken maar het zijn vooral motorbootjes die in de kleine haven liggen. Het weer klaart op dus wordt het een terrasje op de boulevard. Na de nodige boodschappen gaan we via een omweg terug en komen langs een soort Mariagrot gewoon aan de weg, onze camping is al in Halloween stemming, verdraagt zich dat wel.

7 september Naar Hawkshaw

De route voert ons vandaag naar Hawkshaw, wederom een flinke etappe. Het weer is slechter dan gisteren en er hangen regenwolken boven de horizon. We komen er vanzelf aan toe maar we zitten droog. Onderweg komen we door Grand Falls, hier is een oude waterkrachtcentrale (1931) in de St. John rivier die niet door hoogteverschil maar door pure watermassa gedreven wordt. Deze rivier ontspringt in Maine USA en komt bij de plaats St. John uit in de Baai van Fundy. We lopen in Grand Falls een heel stuk met de rivier mee. Het is een indrukwekkend schouwspel. De rivier is 673 kilometer lang en er is nog een Hydropower installatie de Mactaquac. Hawkshaw is gekozen omdat het dicht bij Fredericton ligt waar we op bezoek willen gaan. Hawkshaw is eigenlijk geen dorp maar een gebied waar her en der wat huizen gestrooid zijn, geen winkels, geen café, geen restaurant, waarom zou iemand hier een camping beginnen. De camping is netjes, erg netjes, de baas is zo netjes dat alles zo ongeveer voorgeschreven is het is dus logisch dat ook de douches prima zijn.

8 september Naar Kings Landing

Kings Landing is een historisch openlucht museum dat we vandaag gaan bezoeken. Het is al weer lang geleden opgericht toen, door de bouw van de Mactaquac dam, een groot aantal huizen, schuren en werkplaatsen onder water zouden verdwijnen, later kwamen er ook andere huizen en winkels bij die elders afgebroken werden en in dit museum een plaatsje konden krijgen. Het wordt voornamelijk door vrijwilligers 'gerund', die ook allemaal in klassieke klederdracht op het museum werkzaam zijn alsof het nog 1800 zoveel is. Het is een groot terrein waar je de hele dag kunt vertoeven zonder je te vervelen. Er is een houtzaagmolen op waterkracht, een kerk, meerdere winkels, een schooltje, wagenmakers, meubelmakers, een smid, alles wat je vroeger in je eigen dorp kon vinden om het leven daar mogelijk te maken. In de huizen zijn dames bezig met bakken, verstellen, breien en zelfs weven. Het is leuk ze zo bezig te zien en ze hebben altijd tijd voor een praatje en geven spontaan uitleg over wat ze doen en waarom dat vroeger zo hard nodig was. Wel zie je verschil tussen de woonruimte voor de familie en voor de bedienden, deze woonden meestal in de kelder en sliepen op een zolder. Het zal voor niemand een gemakkelijk bestaan geweest zijn. We nemen uitgebreid de tijd om alles te bekijken en vooral om uitleg te krijgen. Onderweg komen we langs een Taveerne: Kings Head, het blijkt ook inderdaad vroeger een 'hotel/restaurant' te zijn geweest, ook nu kunnen we er terecht en kunnen kiezen uit hedendaagse menu's en historische gerechten. Het wordt vriendelijk opgediend en het smaakt - over het algemeen - goed. De mevrouw in 'Kings Head' vertelt dat alle gerechten gemaakt worden met producten die op het eigen land worden gekweekt. De smid is geen harde werker en mag graag praten over zijn vak hij maakt ook in opdracht van buiten het museum spullen maar het meeste is toch voor intern zo is hij nu bezig met het ijzerwerk om een wiel van een wagen. De timmerman mag ook graag uitleggen wat hij doet en zet al zijn machines even in werking om te laten zien waarvoor ze bedoeld zijn. We eindigen de dag met een lekker drankje in het restaurant bij het museum, het was een gezellige en leerzame dag.

10 september Naar St. Martins

Met onze kar afgeladen gaan we op weg naar St. Martins (by the Sea), het is een oud vissersdorpje met een fraaie 'covered bridge', dito vuurtoren en een bijzonder mooie natuur. St. Martins heeft zoals veel havens aan de Baai van Fundy een groot eb en vloed verschil dus hebben de vissers speciale maatregelen getroffen om hun bootjes toch rechtop te houden als letterlijk al het water weg is. Ze zetten er een soort krukje onder dat ze weer weghalen als ze gaan varen. De visserij zal vroeger van groter belang zijn geweest, het dorpje is nog steeds maar klein en er is weinig groei te ontdekken. Het toerisme is wel groter geworden en daar hebben een aantal restaurantjes van geprofiteerd. Het aantal bezoekers is ook sterk gegroeid de laatste jaren vooral met de opening van het Fundy National Park dat langgerekt langs de oceaan loopt en voortdurend prachtige vergezichten biedt en ruime mogelijkheden om te wandelen. We genieten vollop van de fraaie natuur hier en van de service van een restaurantje. We stappen met z'n allen weer in onze kar en gaan de Fundy Trail rijden. Hier is ook nog een interessant museum op de plek waar vroeger een kleine haven was waar schepen het hout ophaalden voor de papierindustrie in de VS. Er was zelfs een klein dorpje maar daar is helemaal niets meer van overgebleven maar van de kleine haven zijn hier en daar nog steigerdelen te zien. In het museum wordt een video gedraaid samengesteld uit oude foto's van het het oude dorp, erg leuk maar ook is goed te zien hoe zwaar het werk en het verblijf hier geweest moet zijn, veel mannen hebben het leven gelaten als ze door vallende bomen geraakt werden of omdat ze bekneld kwamen te zitten tussen de boomstammen. Het was een schitterende dag met natuur en cultuur fijn in balans.

12 september Naar Kouchibouguac

Vandaag staat één van de meest wonderlijke natuurspektakels op het programma: de Flowerpot Rocks (Hopewell Rocks). In het Rocks Provincial Park liggen deze rotsen die feitelijk ook in zee liggen. Deze rotsen worden dagelijks door de eb en vloed beweging door het zeewater 'belaagd'. Zo is over eeuwen en eeuwen de voet van deze rotsen uitgesleten terwijl de top nog breed is, daardoor hebben ze de vorm van een bloempot.
In 1990 was deze attractie nog gratis voor iedereen toegankelijk maar nu is er een park omheen bedacht met een prettige entreeprijs. Er is ook een bezoekerscentrum met uitleg over het ontstaan van deze Flowerpots, de beweging van de aarde, het ontstaan van Canada enz. Maar er is natuurlijk ook een restaurant bij en de lunch daar smaakt ons goed. Begin van de middag gaan we naar een Nationaal Park: Kouchibouguac (een oude Inuit naam). We vinden snel een plaats op de camping en lopen naar het strand, er is er één die zwemt het water is warmer dan de lucht want het waait flink en de zon gaat onder, de dag is ten eind. In het park zijn geen restaurants en dus wordt het vanavond zelf koken in onze kar.

13 september Naar Petit Rocher

We gaan vandaag de Pabineau Falls bezoeken, een zeer indrukwekkende waterval, niet vanwege de val hoogte maar vooral vanwege het woeste rotsen schouwspel waar het water langsheen, overheen en doorheen worstelt. Hier en daar zijn 'badkuipen' ontstaan waar je zo in bad zou kunnen. Het is er goed toeven in de schaarse zon. We houden een heerlijke pic-nic en gaan verder naar Petit Rocher waar we een camping weten aan het water. We zijn mooi op tijd en dus een wandeling door het lint dorp Petit Rocher, toch heeft het voldoende voorzieningen al moet je wel even lopen. Het wordt vanavond dus uitgebreid eten 'buiten de deur' van onze kar.

14 september Naar St Simon de Rimouski

We verlaten nu New Brunswick en gaan via de provincy Quebec terug naar Ontario. Er zijn twee flinke ritten voor nodig samen goed voor 680 kilometer, echt niet iets voor een rit in één keer, met een gemiddelde snelheid van 65 km per uur zou je daar al meer dan 10 uur over doen. Vandaag komen we door Campbellton, een prachtige stad op de grens van New Brunswick en Quebec, o ja, wel de klok even een uur achteruit zetten. Natruurlijk zetten we kar stil om koffie te halen en de stad te bezoeken die vooral bekend is van de zalm.
De camping in St Simon de Rimouski is eenvoudig, er zijn nu weinig gasten, waarschijnlijk zijn er in de vakantietijd veel mensen die van vissen houden. Het uitzicht over de Laurence baai is echt prachtig en de hele camping is ook op het water gericht, de eigenaar is erg gastvrij en vriendelijk, dat maakt het ook weer leuk dat het zo rustig is. Na zo'n lange dag maken we nog een avondwandeling en daarna slapen we extra lekker.

15 september Naar St Rosaire

Onderweg naar St. Rosaire stoppen we even op een parkeerplaats maar daar is het een drukje van jewelste, overal brandweermensen die ons in een ruime boog om de 'brand' heen leiden. Er is geen vuur te zien, een grote vrachtauto heeft vastgelopen remmen en is oververkit geraakt, gelukkig is er net geen brand uitgebroken. Er is een best groot weg-restaurant bij en dus is het tijd voor een drankje. Op deze route gaan we nu niet rechtsaf naar Quebec-City maar rechtdoor, in dit deel van Quebec waren we nog niet eerder, dus is het de moeite waard ook deze 'outback' te verkennen. Vroeger waren in deze streek de grootste asbestmijnen van Canada (De plaats Asbestos is het meest bekend, niet dat we er heen gaan!). De camping is in St. Rosaire maar dat is eigenlijk alleen maar de naam van een kruispunt van twee wegen met vijf huizen erbij. De grotere stad waar we feitelijk naar toe willen is Victoriaville. Deze streek heeft echter iets opmerkelijks, het is er 's nachts vreselijk koud, we kunnen het maar niet warm krijgen, maar de kachel midden in de nacht aanzetten is net over de top.

16 september Victoriaville en Kingsley

Op naar Victoriaville, het is een rijke stad met prachtige gebouwen, huizen, kerken en een fraai en best groot winkelgebied. Het is er druk en er is van alles te koop. Dus ook koffie met gebak, dat hebben we wel verdiend na zo'n koude nacht. We verkennen de stad, er is ook erg veel gedaan om gebouwen te behouden door restauratie en soms een nieuwe bestemming te geven zoals het station dat nu restaurant is en vvv-kantoor.

's Middags gaan we naar Warwick, het schijnt een leuk plaatsje te zijn. Nou dat klopt, er zijn veel fraaie huizen in mooie straten maar we gaan door naar Kingsley waar een fraai park zou zijn. We raken de kar snel kwijt en gaan te voet dit dorpje verkennen, we vinden fraaie parken, een woeste waterval en een toeristisch park waarvoor een flinke entree betaald moet worden. We kiezen voor de achterdeur en beleven zo heel wat van dit mooie park. Het was een heerlijk dag. 's Nachts is het weer vreselijk koud, we slapen met een dik nachthemd en dikke sokken aan. Morgen gaan we weer verder.

17 september Naar St Agathe des Monts

We kiezen niet voor de route door Montreal maar gaan via Trois Rivieres, meestal is het rustiger en is er meer natuur. Dat klopt dus precies want we zijn nog maar amper de Laviolette brug of onze navigatie stuurt ons al van de snelweg af. We komen door Pointe du Lac, een piep klein dorpje aan de rivier St. Laurent. De straatjes zijn smal maar het voordeel is dat we zomaar langs een koffiestandje komen bij een park aan het water (Parc Gauthier). We nemem de tijd voor een kopje koffie en genieten van zon en zee.
Het is middag als we voor een lunch stoppen in Saint Jérôme, het is een beetje een vreemd plaatsje, aan de ene kant pracht en praal en aan de andere kant verkrotting, jammer. We maken een wandeling langs de rivier die op een paar plaatsen een woeste stroomversnelling heeft. Er is ook een pad voor fiets en wandel liefhebbers. Terug naar onze kar komen we langs de kathedraal waar een trouwerij gaande is met de gasten in traditionele klederdracht, schitterend, we overwegen de ceremonie bij te wonen maar ja, je kunt niet zomaar de kerk uithollen als je het voor gezien houdt. We vervolgen onze route naar St. Agathe. Na enig zoeken vinden we onze camping, hij is groot, erg groot, veel water en veel paadjes over de camping. We moeten bijna 5 minuten rijden om bij ons plaatsje te komen - maar dan heb je ook wat. De prijs is redelijk en we zitten niet te ver van het dorp. Het weer is hier een stuk warmer dan in Victoriaville, lekker. We blijven twee nachten dus kunnen we nu lekker kalm aan doen.

18 september St Agathe des Monts

Vandaag is het zondag en ondanks dat zijn we al vroeg aan de wandel door St. Agathe. Al snel staan we voor een kerk en overwegen heel even de dienst bij te wonen maar deze is zeker al een tijdje aan de gang en dus gaan we verder. Het stadje heeft een gezellige uitstraling en er zijn best veel leuke straatjes met winkeltjes en restaurantjes We komen uiteindelijk ook bij een soort strandje waar blijkbaar veel mensen hun zondag willen vieren. We kiezen een terrasje en gaan voor lekkere koffie. Ook wij genieten even van 'het strand', er is ook een haventje van waar een rondvaartboot over het meer vaart. Maar de mensen zien er nogal koud uit, ja in de zon zitten is anders dan over het water varen.
's Middags willen we naar een attractie, een kabelbaan naar de top van de berg, maar aangekomen op het beginpunt blijkt dat de attractie alleen nog op papier bestaat, de kabel met baan en al is verdwenen. We gaan kris kras maar wat rijden en via modderpaadjes en slingerpaadjes komen we bij het Lac Manitou, ook mooi maar we hebben geen bootje en dus genieten we van de zon op een pic-nic bankje. Hier zijn wat arrogante Amerikanen met hun speedbootje aan het varen, ze kijken je aan alsof je stof bent. "Amerika bestaat niet echt". Een meneer komt langs met z'n kano en gaat genieten van de rust op het water - als de Amerikanen verdwenen zijn. We gaan terug naar onze camping en eten lekker in het restaurant aldaar.

19 september Naar Ottawa

We willen vandag via Mont Laurier naar Ottawa, een route een beetje weg van de snelweg, langs meren, door glooiende dalen en kleine dorpjes. Het is het gebied van de duizend meren zou je wel kunnen zeggen. Het is echt een dag in de natuur, genieten van de opkomende Indian Summer - het fraaie verkleuren van de bladeren aan de bomen - de vergezichten, de bossen afgewisseld met weide en onontgonnen natuurgebieden. Werkelijk heerlijk, je zou hier uren kunnen rijden, stoppen en kijken. Al snel stoppen we voor koffie en ook hier is het uitzicht over een rivier fantastisch. (Op deze plek worden we nog even 'belaagd' door twee zwervers die geld willen maar helaas voor ze dat gaat niet door.)

Het is rond het middaguur als we in Mont Laurier aankomen, we stallen de kar en gaan het stadje in, het is groter dan gedacht en heeft veel voorzieningen. Na een wandeling door de stad gaan we na de lunch verder over de 309, dit was jaren geleden nog een 'karrespoor' maar het is een geweldige weg met de mooiste uitzichten, weinig dorpjes maar veel rivieren en meren. Er zijn ook ruime parkeer-plaatsen die je even rust gunnen maar vooral ook weer een schitterende natuur. Na een lekkere pauze gaan we verder, we zijn wel een beetje bang precies in het spitsuur Ottawa binnen te rijden. Bij Buckingham rechtsaf en daar ga je dan, zesbanen richting Ottawa en richting spitsuur. Onze navigatie geeft echter feilloos aan waar links of rechtsaf te slaan, anders waren we hopeloos verdwaald in deze wereldstad (wel de hoofdstad van Canada maar lang niet de grootste). Wij komen uit het noorden en onze camping ligt in het zuiden, het is een warboel van wegen maar door rustig te blijven en zorgvuldig voor te sorteren slagen we er toch in met onze 7 meter lange kar de camping mooi op tijd te bereiken. En wat voor een camping, het lijkt wel een autokerkhof in z'n eerste aanblik, maar even later merk je op dat alles toch heel systematisch ingedeeld is. Onze boodschappen hebben we al gedaan en terwijl de dames koken verken ik de omgeving want morgen willen we met het openbaar vervoer naar de City.

20 september Ottawa

Eerst een stukje lopen, de drukke weg oversteken, rechtsaf naar de bushalte, wachten, instappen, rijden, Hunt Club Road, overstappen bij South Keys, uitstappen bij Albert Street en je bent er. Als je in Albertstreet bent, ben je ook in het hart van de stad, twee straten naar het noorden ligt 'Parliament Hill', ons eerste bezoek maar pas na de koffie. Het is een indrukwekkend geheel, de parlementsgebouwen, de monumenten enz. er is wat meer politie op de been dan gewoonlijk, mogelijk omdat er een demonstratie is maar ook hier is de allergie voor terroristen toegeslagen. We mogen zomaar het parlementsgebouw in, nou ja wel even door de scan maar dan mag je ook overal in (nou ja bijna overal). We krijgen een prima rondleiding met goede uitleg over het ontstaan van Canada en het hoe en waarom van deze gebouwen.


Na het bijzondere bezoek aan de parlements-gebouwen maken we een wandeling rondom de gebouwen, het is prachtig en vol met monumenten, het meest aansprekende monument is van vrouwen die aangeven ook mensen te zijn. We gaan de stad in, het is onderhand ook lunchtijd. Na de lunch gaan we de parken in die in Ottawa aangelegd zijn en werkelijk heel gezellig zijn en goed onderhouden. Overal zie je mensen wandelen, met hun kinderen spelen, zonnen, slapen, lezen, alles wat je maar kunt doen in een park, ja ook zoenen! Ook wij genieten van de heerlijk sfeer die dit park heeft maar worden te snel rusteloos en gaan verder richting de brug over de rivier de Ottawa. Ook hier weer fraaie monumenten, w.o. voor de oorspronkelijke bewoners, indianen zoals wij zeggen maar Inuit zoals ze zelf zeggen. Het was een heerlijk dag, we vinden snel 'onze' bushalte en gaan terug naar de camping.

21 september Naar Algonquin Park

We zitten vlak bij de snelweg dus zijn we in 'no time' Ottawa uit, op weg naar het Algonquin National Parc. Na een dag cultuur en architectuur snuiven is het weer een heerlijke dag door de natuur, rivieren, meren en dorpjes. Op de 417 is weinig verkeer, je waant je soms alleen op de wereld en dat geeft je de tijd om goed van het landsschap te genieten. De bossen beginnen ook hier al te verkleuren, prachtig. Het schiet lekker op en in Eganville gaan we - voor de zoveelste keer - naar Tim Horton's voor koffie met gebak, heerlijk, we hebben een heel spoor in Canada achtergelaten want overal zijn die specifieke gebakjes op als wij geweest zijn. De dorpjes zijn klein met maar weinig voorzieningen, precies genoeg. Je kunt zien dat alle plaatsen langs deze route belangrijk zijn geweest en grote voorspoed hebben gekend, voornamelijk in de bosbouw, de houthandel en het transport ervan. Het zijn nu vooral slapende stadjes.

In Killaloe stoppen we voor de lunch, alles is dicht, dus goed dat we wat bij ons hebben. We maken een flinke wandeling door dit dorp aan de rivier.

22 september Algonquin Park

Het Algonquin Park is één van de mooiste en grootste parken van Ontario, het heeft de meeste meren, de meeste campings en de meeste mogelijkheden om door het bos en over het water te trekken. Maar vergis je niet, het is het land van de beren en de herten en je bent maar gast, je kunt op het menu staan als je onvoorzichtig bent. Wij zijn niet van die trekkers door de diepe bossen maar houden wel van fraaie vergezichten en leuke wandelingen en attracties.

In het Algonquin bezoekerscentrum wordt op een leuke en interressante manier uitleg gegeven over het werken in de bossen en het leven met de dieren in de bossen, hoe het hout uit het bos en vanaf een heuvel werd gehaald en hoe man en paard meegingen op de houtvlotten de rivier af. Later kwam er een spoorlijntje en werd het gemakkelijker en minder gevaarlijk voor mens en dier. We 'wonen' op Canisbay Lake camp, het is een schitterende plek, midden tussen de bomen, op heel ruime plekken natuurlijk wel met elektra en water. En er is bos, er is een meer, en het is er gezellig druk of eigenlijk gezellig rustig. Het zijn de ouderen die ook in Canada er in september op uit trekken om in en van de natuur te genieten. We maken een prachtige wandeling die langs een meertje komt dat misschien wel zijn ontstaan dankt aan de beverdam die er gebouwd is. We gaan heuvel op en heuvel af, genietend van bos en vergezichten. De natuur is hier nog sterker verkleurd en menige toerist stopt om met de camera dit beeld vast te leggen. Op het meertje bij de camping wordt ook druk gevaren in kano's, er is een klein eilandje in het meer en het is voor velen een uitdaging daarheen te peddelen.

23 september Naar Wasaga Beach

Eigenlijk wilden we nu naar het noorden rijden en dan naar Manitoulin Eiland maar in onze kar zit een gastank die niet op een veerboot mag, foutje van de reisorganisatie, dus helaas pin....aas. we gaan zuidwaards naar Wasaga Beach via Huntsville en Port Carling door het Muskoka gebied, een gebied van 1000 kleine meren verbonden door kleine kanalen en riviertjes maar soms ook via een botenlift. We rijden langzaam om goed te kunnen genieten van dat bijzondere schouwspel dat aan ons voorbij trekt. In Port Carling stoppen we voor koffie en het dorpje op ons gemak te kunnen bekijken. Het dorpje is niet groot maar het is best wel toeristisch en het straalt gezelligheid uit. In het vvv-kantoor is ook een leuk winkeltje waar we door een aardige mevrouw geholpen worden. Bij Port Severn is de z.g. 'Big Chute Marine Railway' het is een voertuig op een rails dat onder een boot gaat, de boot optilt en dan over de rails naar de andere kant brengt, weer onder water gaat en de boot weer los laat. Het is een unieke vorm van boten schutten. Het is ook een heel dun bevolkt gebied, je kunt heel wat kilometers rijden zonder een dorpje te zien. Via Midland gaan we naar Wasaga Beach, hier is het landschap totaal anders, het is het gebied van de landbouwers en de veeboeren. In Wasaga Beach vinden we snel onze camping, het is een beetje een dubbel gevoel, de camping is pas vernieuwd maar de nieuwe badruimte is helaas nog niet open en dus moeten we het 'oude spul' gebruiken en dat wil je niet weten hoe dat er uit ziet maar de eigenaresse is wel heel vriendelijk en gastvrij. 's Avonds gaan we Wasaga Beach in maar er is in september niet veel meer te beleven en het wordt snel donker en dus....

24 september Naar Goderich

Vandaag hebben we geen erg lange route dus nemen we de kustweg, langs Meaford, Owen Sound en Southampton. De eerste stop is al snel in Meaford, koffie, en het stadje bekijken dat helemaal in Halloween stemming is met overal poppen van stro en verdroogde maishalmen. Het ziet er echt feestelijk uit en de zon doet vandaag ook goed mee. Het stadje is niet groot maar als je ziet wat er allemaal gedaan is om het een beetje leuk op te tuigen voor bewoners en bezoekers, prachtig, je voelt je hier direct thuis.
Natuurlijk moeten een aantal winkeltjes 'bemosterd' worden en de tijd laat dat ook toe maar vooral ook het weer dat uitnodigend werkt. Na de koffie gaan we verder, naar Owen Sound. Het is nauwelijks een uurtje rijden, we komen aan rond lunchtijd maar eerst willen we het stadje even bekijken. Met een stads-plattegrond in de hand, gekregen bij de vvv, gaan we op pad, zomaar twee heel verschillende kerken, één in Normandische stijl, erg leuk dit hier te zien. We lopen langs de river en komen bij een kleine waterval waar het werkelijk krioelt van de zalm die probeert er tegenop te springen maar het is te hoog. Dan verderop zien we een zalm-trap, waar een stel biologen een aantal zalmen vangt en ze een chip geeft, erg interessant.

We gaan naar het centrum van de stad want we hebben trek gekregen en dus nemen we ergens een lekkere lunch. Wat is het een heerlijk genieten als het goed weer is. We vervolgen onze route naar Southampton, we rijden hier door een sterk agrarisch gebied, het vlakke en vruchtbare land biedt daarvoor natuurlijk alle mogelijkheden. Een uurtje later zijn we in Southampton, ook een plaats aan de zee maar totaal anders dan Owen Sound, hier kleinschalig, kleine haven, wel een flink strand, erg leuk. We blijven hier een tijdje, beklimmen een uitzichtpunt en genieten van de zon op het strand.

Het loopt al tegen het eind van de middag als we op Point Farms aankomen onze camping vlakbij Goderich. We zetten de kar weg en gaan het strandpad af naar de zee. Het strand is hier geweldig breed en een waar rustoord en lustoord voor liefhebber van zee en natuur, er is vaak gekampeerd hier zo dicht aan het strand, je zou de kar hier willen zetten maar helaas. Er wordt gezwommen en het is puur genieten van de ondergaande zon.

25 september Naar Niagara Falls

Via Kitchner gaan we naar Niagara Falls. De route gaat door voornamelijk agrarisch gebied het is vlakker dan vlak met maar weinig dorpjes maar veel verspreid staande boerderijen en gigantische silo's. We stoppen in Kitchener, het is een fraaie middelgrote stad met gezellige winkelstraten maar weinig mensen die daar op zondag lopen. We lopen naar het centrum en komen zo in een groot park waar een groot aantal standjes staan en allerlei aktiviteiten georganiseerd zijn voor kinderen. Het is er echt heel gezellig en het weer werkt ook mee. Na de lunch gaan we verder, op naar de Niagara Falls, het is zoals zo vaak lastig om de kar 'kwijt te raken' maar uiteindelijk lukt dat op een groot parkeerterrein op 5 minuten lopen. Het schouwspel is werkelijk indrukwekkend en het aantal toeristen dat deze plaats bezoekt ook. Het is hier 365 dagen per jaar druk. Iedereen wil langs de waterval lopen en op elke plek genieten van dit woeste natuurgeweld. Over duizenden jaren zijn de hardste rotsen hier flink uitgesleten door het eeuwig stromende water. Natuurlijk zijn ook overal standjes en winkeltjes waar een breed assortiment souvenirs verkocht wordt, voor elk wat wils. Toch heeft de stad hier grenzen gesteld want er is ook vollop ruimte om te wandelen en stil te staan bij dit spektakel. We overwegen met de 'Maid of the Mist' te gaan maar dat hebben we al eerder gedaan, dus vandaag niet. We hebben nog nooit de 'Skylon Tower' gedaan en dus is die vandaag ons doel. Het valt niet tegen, wat een super mooi uitzicht over de rivier, de stad, de overkant is goed te zien. In de Skylon Tower is een restaurant maar de prijs staat ons niet aan dus eten we ergens naders (vraag me niet meer waar!). Het is al eind van de middag als we naar onze camping op zoek gaan, het is een KOA camping dus goed en compleet zou je verwachten, nou je mag het verwachten want het is geweldig alles is ok, elektra, water, douches. Maar waarom nou de hele nacht die radio aan moet staan in het washok dat weet ik niet maar het houdt je wel uit de slaap. 's Avonds gaan we met de kar opnieuw er op uit, Niagara bij donker dat moet ook een spektakel zijn. Nou dat is het ook, op de waterval schijnt licht dat steeds van kleur verandert (een beetje kitcherig vinden wij). Maar de skyline is prachtig en juist van veraf maak je de mooiste foto.

26 september Naar Nicolston Dam

Vandaag ons laatste dag met de camper, we gaan naar een camping dicht bij de inleverplaats. Er is natuurlijk een kortste weg en een snelste weg maar wij kiezen voor een route door de natuur, weg van de snelweg. Eerst naar Hamilton voor koffie met gebak, onze laatste? We gaan door naar Guelph, nooit van gehoord, maar de stad is veel groter dan verwacht en heeft goede voorzieningen, een compleet winkelcentrum, meerdere kerken, leuke parken, veel kunst in de straten en een rivier die de stad doorkruist. We nemen de tijd voor een flinke wandeling door de stad, bezoeken de Mariakerk die hoog op een heuvel staat, niet alleen van buiten ook van binnen is ie prachtig maar niet te overdreven. De stad is echt veel te groot voor een volledig bezoek maar een aantal beziens-waardigheden hebben we zeker gehad. Er lopen ook nogal wat zwervers rond en dat geeft aan dat het toch een middelgrote stad is. We willen terug naar de kar maar lopen spontaan een ´shopping Mall´ in. Dit winkelcentrum is fraai vormgegeven en tamelijk druk bezocht voor dit tijdstip. We gaan verder, we hebben nog een paar kilometers te gaan. Het landschap kenmerkt zich ook hier vooral door landbouw en veeteelt, er is weinig bos en nauwelijks bergen, zelfs heuvelachtig is het niet te noemen. We vinden de camping gemakkelijk maar rijden naar de verkeerde ingang (is dus geen ingang) maar hoe keer je nou een camper van 7 meter op een weggetje van amper 3 meter, dus achteruit, weiland in, draaien, nog eens draaien maar dan komt de eigenaresse met een tractor en opent de 'niet ingang', gelukkig. Het is een landschappelijk camping, meertjes, een riviertje, kleine heuveltjes, best heel aardig.

27 september Naar Toronto

We staan vroeg op en rijden naar Cookstown waar we beginnen met het aftanken van de kar die ons 5622 km trouw en probleemloos gediend heeft, hij heeft dat slokje wel verdiend. We gaan naar de verhuurder en leveren daar de kar in, pakken onze koffers en wachten op de na-controle door de mevrouw van de verhuurder. Alles is ok en met een groep anderen worden we door de chauffeur naar het vliegveld gebracht, waar we helemaal niet moeten zijn - maar het is niet anders. We nemen een schitterende shuttlebus die ons afzet bij het hotel van onze keus, het Delta Chelsea Hotel. We zijn snel ingecheckt en de koffers snel op de kamer gebracht. 'Toronto here we come!' We gaan uit het hotel rechtsaf richting een parkje met een fraaie botanische tuin, onderweg passeren we een stijlvolle kerk en we zien een eekhoorn snel over het gras een boom in klimmen. De botanische tuin is werkelijk schitterend en onder ons zijn grote bloemen en planten liefhebbers die graag hier de hele dag zouden willen doorbrengen. We nemen er dan ook uitgebreid de tijd voor. We gaan terug door het park en komen in een gezellige straat met vriendelijke huizen. Pas later blijkt dat deze straat één van de meest succesvolle projecten is in de opvang van verslaafden en daklozen, ze wonen hier begeleid en zijn vrij in doen en laten zolange ze maar geen drugs gebruiken. We zijn op zoek naar een andere grote kerk, die wordt wel gevonden maar is gesloten, jammer. Maar Toronto is groter dan die kerk alleen. We gaan door leuke en gezellige winkelstraten alleen zijn ze hier wel iets breder dan bij ons, een vierbaansweg zouden wij geen winkelgebied willen noemen. Maar gelukkig zijn er ook autovrije gebieden in deze drukke maar gezellige stad. We kijken onze ogen uit naar de gebouwen van tientallen verdiepingen hoog midden in de stad, het is dan ook de grootste stad van Canada met een groot financieel centrum, talloze kantoorgebouwen midden in de stad en daar tussen hier en daar nog gewone kleine winkeltjes of restaurants. Na wat omzwervingen door de stad komen we in het Eaton Center, een enorm groot shopping centrum midden in het hart van de stad, het is er druk maar het is zo groot dat je toch ruim kunt lopen en stil kunt staan zonder in de stroom meegesleurd te worden. Winkels kijken, winkels in en uit, roltrap op, roltrap af, eindelijk vinden we de restauranten etage, want zo kun je het wel noemen. We genieten van een lekker kopje koffie met gebak om de afloop van onze reis een beetje te vieren. We kijken nog even rond om uit te zoeken waar we vanavond zullen eten, het wordt een leuk restaurant op de eerste etage, we reserveren alvast want we horen dat het goed bekend staat en dat het er druk kan zijn. 's Avonds als we er aankomen blijkt dat geen nep te zijn, wat is het er druk, en toch loopt alles heel goed, we nemen een lekkere fles wijn en bestellen uitgebreid, opnieuw op de goede afloop van onze reis.

28 september Toronto

Vandaag onze laatste dag in Canada, om twintig over zes vanavond vliegen we terug naar ons kikkerlandje waar familie op ons wacht. We hebben prima geslapen en zijn klaar voor een discovery toer door Toronto, we hebben nu bijna een hele dag en dus kunnen we een groter deel van de stad verkennen. We gaan zuidwaards richting het grote water want Toronto heeft een zeehaven waar ook grote tankers en schepen kunnen afmeren. Dat is het belangrijkste doel van onze wandeling. We lopen weer door straten waar de tegenstellingen groot zijn, heel groot. Naast neo-klassieke gebouwen staan strakke wolkenkrabbers, je moet het maar mooi vinden. De straten zijn breed maar de hoeveelheid verkeer is toch niet erg groot en ook het aantal voetgangers is niet zo dat je overlopen wordt. We komen na zo´n half uurtje bij Lake Ontario, wel zoet water maar ook via de Lawrence rivier een open verbinding met de zee. Het is leuk om te zien hoeveel plezierbootjes hier liggen, natuurlijk zijn er ook de nodige rondvaartboten, het is een heel gezellig geheel en je verwacht het niet zoveel natuur bij zo'n grote stad. Heel bijzonder. We kiezen voor een lekker kopje koffie, welverdiend. We maken een lange wandeling over de boulevard, langs boten en bootjes, het weer is schitterend, de zon doet erg z'n best en het waait maar een beetje. Water, zon, parken, restaurantjes, terrasjes, vollop genieten. We zien ook vliegtuigen dalen en opstijgen, op een eilandje voor de kust ligt een vliegveld dat best druk is. Bij een parkje is een klein restaurantje waar we de lunch gebruikenen dan is het eind van deze dag nabij, om drie uur gaan we met de shuttlebus naar Toronto International Airport. Toronto, we hadden ons er niks bij voorgesteld maar het is een heerlijke stad.
Het was een heerlijke vakantie maar vooral ook een reis door de bijzondere en mooie natuur van Canada waarbij het idee dat er alleen maar bomen zouden groeien toch echt niet waar is. Nog enkele tips, kies een grotere camper dan je denkt nodig te hebben, maak je dagreis niet te lang, dan heb je meer tijd om dingen te bekijken.Denk niet dat overal alles te krijgen is zorg voor voldoende voorraad zeker als je met een camper bent dan kan dat. Laat de gastvrijheid van het land op je overkomen.